Weg van het verleden, terug in het heden :-)

Maandag 13 mei 12.00 uur: O dr koffers, inclusief haarzelf (gekleed in abassade-outfit) staan klaar voor de terugreis. "I" komt net uit bed. rustig een paar potjes poolen, de dagelijkse workout en een heeeerlijke lunch later.. opweg naar het vliegveld. Bij het vliegveld aangekomen, geen parkeerplek. Dus helaas pindakaas: O en I worden binnen een minuut met koffers en al uit de auto gezet, kus/knuffel Paul en Selamat tinggal!

Inchecken, door de douane (o's schaartjes en i's flesjes water worden helaas verlaten) en eindelijk zitten we dan in het vliegtuig naar kuala lumpur. Eenmaal in de lucht het volgende. O zit naast een nogal zieke "kuchende" meneer en kan ECHT niet tegen een hoestje in de nek want jawel dat pikken oudjes zo op. "Iertje, kun jij niet even aan één van die dames (stuwardessen) vragen of die kuchende meneer in Kuala lumpur eruit gaat? Want hier kan ik ECHT niet tegen hoor (vraag me niet met welk volume dit werd gefluisterd)." En jawel O mag vooraan zitten op de stoelen met extra beenruimte:-). Aangekomen in KL en een uur op het vliegveld gewacht te hebben, zitten we weer klaar voor vertrek in het vliegtuig naar Amsterdam, helaas met de kuchende meneer naast ons. Maar dan..: "Welkom aan boord dames en heren, hier de co-piloot, helaas heb ik slecht nieuws. Het besturingssysteem van deze boing 7... is helaas niet 100% en moet vervangen worden. Het is even afwachten of deze aanwezig is op kuala lumpur airport dus ik vraag u nog even geduld te hebben en kom zo bij u terug. Na 10 min.: "goed nieuws, het is aanwezig. hij moet alleen nog gebracht worden, geinstalleerd worden en dan getest worden. Dit zal al met al nog een dik uur duren". Goed, uiteindelijk met twee uur vertraging reden wij de baan op en werd de snelheid wat opgevoerd, wieltjes in en.. Selamat tinggal Indonesia! 

De vlucht zelf was verder goed verlopen, even afgezien van de kuchende meneer, de oh zo lekkere airco (aldus O in "nepal-outfit") en de gaarheid van het niet kunnen slapen. Eenmaal geland om 7.20 uur nederlandse tijd, was O zo ongeduldig dat zij niet meer wilde wachten op de racecar, speciaal besteld ivm O's slecht-ter-been-zijnde-gesteldheid, en waagde het om het pad naar de bagageband zelf af te leggen (nog niet wetende hoelang deze tocht was). Eenmaal bij de bagageband: koffers zijn er niet. Blijkt: ze hebben onze koffers per ongeluk op een andere band gelost, zonder dat even te melden op het scherm bij de band waar wij stonden. Maaaar om 8.30 uur liepen wij dan echt door de deuren van de aankomsthal en werden wij met  OPEN armen ontvangen door twee blije mensen (Esther/ Mam en Sandra: zorgbegeleidster van O).

Eenmaal thuis aangekomen... de dagelijkse praktijken weer oppakkend, zijn O en I na twee dagen nog steeds moe. Maaar afgezien van dat, kijken wij met een big smile terug op de afgelopen drie weken:

- Veel gelachen (humor paul + humor o= humor i)

- Veel bijgekletst, gediscussieerd, vergaderd...

- Heeeerlijk gegeten (gado2!!!, fish and chips, nasi goreng, poffertjes en haring)

- Kennisgemaakt met de indonesische flora en fauna (klaas de kakkerlak, anansie de spin en frits de schorpioen?)

- Maar BOVENAL genoten van elkaars aanwezigheid :-)

Ter afsluiting nog een laatste gedichtje (speciaal voor O voor bij de koffie):

-------------------- Oost-West: thuis best! ----------------------

Klinkt misschien onaardig, deze titel, maar zo voel ik het.

Oost en West, een hemelsbreed verschil. Letterlijk en figuurlijk.

18 jaar daar, Indië als thuis. En dan.. 66 jaar hier. Nederland als thuis.

Vervreemd worden van het land waar je bent geboren, “mijn moederland”, “mijn hart”. Het land van warmte, natuur, frits de kakkerlak.

Indonesië is Indië niet en dat merk je in alles. Je raakt vervreemd van het land waar je je eerst thuis voelde. De Indische gewoontes, de cultuur. Iets van jou.

Thuisgekomen in Nederland kijk je terug. Anders.

Je kijkt terug naar een land met andere gewoontes, andere situaties, andere dingen.

Indië is niet meer, maar leeft in mijn hart, mijn moederland. 

Mijn leven is hier. Mijn zoon daar. 

Het land is mooi en mysterieus, dat is zo! Maar wat ik zei terug op Nederlands grondgebied?:  

"Hoera, ik ben weer thuis!" (aldus O).

------------------------- the end ----------------------------------------------

Hoogachtend en met dank aan jullie allen die ons tijdens de reis gevolgd hebben,

I en O

ps. De laatste foto's (en hopelijk video's) zijn a.s. weekend te vinden in het album: Back home.